ΤΗΣ ΕΛΛΗΣ ΦΘΕΝΑΚΗ ΓΥΝΑΙΚΕΣ – ΚΟΡΙΤΣΙΑ Αφήνουμε τις κούκλες με τα μεταξωτά φορέματα και γινόμαστε εμείς οι κούκλες…. βγάζουμε τις κορδέλες απ’ τα μαλλιά αλλά κρατάμε στον καθρέφτη την μορφή μας με κοτσιδάκια… δεν πιστεύουμε στα παραμύθια πια αλλά ο πρίγκηπας στοιχειώνει τα όνειρα μας… σκεπάζουμε τις σκέψεις μας με ακριβά αρώματα αλλά η καρδιά μας μυρίζει γιασεμί… τα δάκρυα αν και κρυφά έχουν ακόμα την ίδια γεύση… Σελ. 128 – 129 http://www.bonusmallmag.gr/037 http://www.bonusmallmag.com/037 Advertisements Continue reading ΕΠΙΛΟΓΟΣ: “ΓΥΝΑΙΚΕΣ – ΚΟΡΙΤΣΙΑ”

ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑ – ΑΝΤΩΝΗ ΠΟΛΥΚΑΝΔΡΙΩΤΗ Η ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ Μια φορά κι ενα καιρό, όχι πολύ μακριά αλλά ούτε και πολύ κοντά στον κόσμο του ονείρου- και της φαντασίας, σε ένα βασίλειο που όλοι έμοιαζαν διαφορετικοί μα και τόσοι ίδιοι μεταξύ τους, ζούσε στην ανυπαρξία της μια μικροσκοπική πριγκίπισσα. Ήταν τόσο μικρή που κανένας δεν μπορούσε να τη δει, ή έτσι τουλάχιστον νόμιζε η ίδια. Όλη της της ζωή την σκορπούσε με μικρά μικροσκοπικά πράγματα, σε ασήμαντα γεγονότα, ισορροπώντας ανάμεσα στο μέτρημα της μοναξιάς σπαταλώντας ατέλειωτες ώρες κλεισμένη στην κάμαρα των χάρτινων συλλογισμών της προσπαθώντας να ξεκλειδώσει τις κλειδαρότρυπες της ψυχής … Continue reading ΜΥΘΙ – ΠΑΡΑΜΥΘΙ: “Η ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ”

…ΕΠΙΛΕΓΕΙ Η ΡΟΥΛΑ ΜΟΝΟΓΥΙΟΥ ΣΩΠΑ ΜΗ ΜΙΛΑΣ του ΑΖΙΖ ΝΕΣΙΝ Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή κόψ’ τη φωνή σου σώπασε επιτέλους κι αν ο λόγος είναι αργυρός η σιωπή ειναι χρυσός. Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου λέγανε: “σώπα”. Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή, μου λέγανε: “εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!” Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε: “κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ… σώπα!” Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε. Και αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια. Ο λόγος του μεγάλου η σιωπή του μικρού. Έβλεπα αίματα … Continue reading JUKEBOX: “ΣΩΠΑ ΜΗ ΜΙΛΑΣ”

ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΡΑΜΠΑΤΖΗ Η ΑΝΑΚΡΙΣΗ Ο ψαρομάλλης ανακριτής με την παλιομοδίτικη γραβάτα, τα δασύτριχα χέρια και τα αξύριστα μάγουλα παρατηρούσε με προσοχή, σχεδόν πέντε ολόκληρα λεπτά, πίσω από το ειδικό τζάμι της αίθουσας των ανακρίσεων. Μέσα καθόταν ένας έφηβος, γύρω στα δεκαπέντε, με γυαλιά μυωπίας και ύφος αθώο και ονειροπόλο, το στυλ ενός μικρού διανοούμενου. Κι όμως, δεν θα το πίστευε ποτέ κανείς αν του έλεγες ότι αυτό το εύθραυστο κι ευαίσθητο παιδί ήταν ένας ψυχρός δολοφόνος. Το περίεργο είναι ότι και ο νεαρός κοίταζε το τζάμι, σα να ήξερε ότι κάποιος τον παρακολουθεί και μάλιστα σκόπευε κατευθείαν στα μάτια του … Continue reading ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ: “Η ΑΝΑΚΡΙΣΗ”

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΦΑΡΣΑΡΗ ΕΦΑΓΑ ΤΗ ΜΑΜΑ Τη μέρα που πέθανε η μαμά δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Μετά που τη θάψαμε και γύρισα σπίτι, έπεσα μπρούμυτα στο κρεβάτι που την είχαμε και άρχισα να κλαίω, μέχρι που σηκώθηκα και μάσησα μια τρίχα της που είχε κολλήσει στα χείλια μου από το μαξιλάρι. Είχε άσπρες τρίχες στα μαλλιά η μαμά, δεν ήθελε να τα βάφει κι ας ήταν μόλις πενήντα έξι. Μια άσπρη τρίχα της μαμάς στο στόμα μου ήταν ότι ζωντανό της μού είχε μείνει. Κάθισα οκλαδόν, την έβαλα στη φούχτα μου και την έκλαιγα όλη νύχτα, κουνώντας τον κορμό … Continue reading ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ: “ΕΦΑΓΑ ΤΗ ΜΑΜΑ”

ΤΗΣ CHRISTINE ΑΝΤΙΟ ΤΣΙΚΟ… Παραμονές πρωτομαγιάς και φέτος ο βροχερός καιρός προνόησε να γεμίσει ο τόπος σπάρτα και παπαρούνες. Όσοι πλέξουν στεφάνια, δε θα δυσκολευτούν να τα κάνουν «υπερπαραγωγή», όπως συνηθίζει να αστειεύεται αγαπημένη φίλη. Δεν ξέρω να πλέκω, ούτε ρούχα, ούτε σεμεδάκια, ούτε λουλούδια, μόνο λίγο τις λέξεις μεταξύ τους μπορώ να πλέξω.Θαυμάζω όποιους μπορούν με επιδέξια χέρια να πλέκουν περίτεχνες δημιουργίες κάθε μορφής. Με παγώνουν όσοι μπορούν να πλέξουν δόλια σχέδια κάθε είδους και να τα εφαρμόσουν. Όποιοι μπορούν να βγουν νύχτα, ντυμένοι το σκοτάδι της στο κορμί και την ψυχή τους και να ρίξουν δηλητήριο, καμουφλαρισμένο μέσα … Continue reading ΦΥΣΗΞΕ Ο ΒΑΡΔΑΡΗΣ: “ΑΝΤΙΟ ΤΣΙΚΟ”

ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΙΛΙΑΝΟΥ Αυτό το μήνα, είπα, ν ανατρέξουμε στο αγαπημένο παρελθόν μας και να μιλήσουμε για το Μάη… αλλιώς! Πιο φιλολογικά και πιο παραμυθιακά. «Pόδον, άνθος των ερώτων αναμίξωμεν τω Bάκχω ρόδον, ω! ωραίον άνθος ενθέντες τοις κροτάφοις ευθυμήσωμεν εν τούτοις». Ανακρέων Το ρόδο, έφθασε στην Eλλάδα από τη Θράκη, μαζί με τις Oρφικές διδασκαλίες, έγινε σύμβολο και υμνήθηκε ως η νύμφη των λουλουδιών. O Μάιος ονομάστηκε έτσι από τη ρωμαϊκή θεότητα Maja (Μάγια) της οποίας το όνομα προήλθε με τη σειρά του από την Ελληνική λέξη Μαία, τροφός και μητέρα. Η Μάγια ταυτίστηκε και με την Ατλαντίδα νύμφη … Continue reading ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ: “Ο ΜΑΗΣ ΑΛΛΙΩΣ”