ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΤΡΟΥΛΑ ΡΑΠΤΗ Λίγα χρόνια πριν, ήρθε εντελώς συμπτωματικά στα χέρια μου το «Παραμύθι χωρίς όνομα» της Πηνελόπης Δέλτα… η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκα να πάρω την απόφαση να το διαβάσω γιατί θεώρησα, μέγα λάθος!, ότι είναι ένα παραμύθι … Continue reading ΙΣΤΟΡΙΚΑ: “ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΔΕΛΤΑ”
ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΠΟΤΕ, ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ Μια συλλογή με ποιήματα του Robert Lowell1 αγοράστηκε πριν από πολλά χρόνια σε ένα βιβλιοπωλείο κάπου στην Καλιφόρνια και ταξίδεψε σε μια βαλίτσα για να έρθει να με βρει. Τι είναι εκείνο που κάνει … Continue reading ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΟΥ: “ΠΟΤΕ, ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ”
ΤΗΣ ΓΛΥΚΕΡΙΑΣ ΠΑΥΛΙΔΟΥ ΤΑ ΓΥΑΛΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ Ο Δεκέμβρης επιτέλους έφτασε. Το κρύο έξω είναι τσουχτερό, έτσι όπως του ταιριάζει. Ο ουρανός είναι βαρύς από τα κρεμασμένα στα τσιγκέλια του σύννεφα και τα Χριστούγεννα άρχισαν ήδη να μοσχοβολούν. Κανέλα, γαρίφαλο … Continue reading ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ: “ΤΑ ΓΥΑΛΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ”
ΤΟΥ Β_56 6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2008 Με αφορμή την 6η Δεκεμβρίου θα σας πω μια ιστορία που με στοιχειώνει από πέρυσι. Από το 2008 και μετά, κάθε χρόνο, όταν πλησιάζει ο Δεκέμβριος έρχεται στο μυαλό μου, έντονα όμως, (όπως πιστεύω σε … Continue reading ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΗΤΑΝ ΤΟΤΕ…: “6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2008”
ΤΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΓΕΩΡΓΑΤΟΥ Ο ΝΟΕΜΒΡΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ Μια σχολή σύμβολο, μια ημερομηνία, η 17 Νοέμβρη, ορόσημο για τη νεότερη ιστορία μας. Μια πολιτική και κοινωνική εμπειρία που σημάδεψε ανεξίτηλα μια γενιά που έβαλε τη σφραγίδα της στα μεταπολιτευτικά χρόνια μέσα … Continue reading ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΤΙΑ: “Ο ΝΟΕΜΒΡΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ”
ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΧΑΒΑΛΕ DON’T NEED NO PREACHER WHOSE CHURCH IS MY TV Ναι το ξέρω. Οι στίχοι από το τραγούδι που ακολουθεί δεν είναι από κάποιον βραβευμένο ποιητή. Όχι πως έχω κάτι με τους βραβευμένους ποιητές, αλλά συνήθως τους χρησιμοποιούμε για … Continue reading ΜΕΣΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ*: “DON’T NEED NO PREACHER WHOSE CHURCH IS MY TV”
ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΦΙΛΙΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ Όταν ήμουν μπόμπιρας κατοικούσα μέσα σ’ ένα περίκλειστο, ευτυχισμένο όνειρο. Στο θαλπερό κέλυφος του οίκου μου, πλάι στη γενέθλια μήτρα, δεν σκιαζόμουν κανέναν, δεν θλιβόμουν καθόλου, δεν νοιαζόμουν για τίποτα, κι όλοι μ’ … Continue reading ΜΙΚΡΟ ΔΙΗΓΗΜΑ: “ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ”
ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΕΠΙΤΡΟΠΑΚΗ ΟΙ ΛΟΙΠΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ… Αν και με χαμηλό τακούνι, οι γόβες που φορούσα, ήταν τελείως ακατάλληλες για το χωμάτινο και ανηφορικό διάδρομο που χρειάστηκε να διασχίσουμε. Τι θα μπορούσα να φορέσω, ωστόσο; Ήταν τα μόνα μαύρα παπούτσια που … Continue reading ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ: “ΟΙ ΛΟΙΠΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ…”
ΤΟΥ ΛΑΜΠΡΟΥ ΔΕΡΜΕΤΖΟΓΛΟΥ ΕΒΑΛΑ ΤΑ «ΕΓΩ» ΜΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ Μικρές ή μεγαλύτερες ιστορίες αυτοεπιβεβαίωσης, καθημερινοί θρίαμβοι και ορόσημα σε μια πορεία στο άγνωστο και στο χρόνο. Διάβασα καλύτερα πίσω από τις λέξεις και διαπίστωσα πως πίσω από κάθε «εγώ» … Continue reading ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ: “ΕΒΑΛΑ ΤΑ «ΕΓΩ» ΜΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ”
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΙΛΛΗ ΗΡΩΕΣ… Στη ζωή μου, δεν γνώρισα ήρωες… ήρωες, όπως εκείνους τους αθάνατους πολεμιστές στα βουνά της Αλβανίας, τον Οκτώβρη του 1940. Στη ζωή μου, δεν γνώρισα ήρωες… διάβασα για τους αγώνες τους, για τον αντίλαλο της παλικαριάς … Continue reading ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΠΟΙΗΤΗ: “ΗΡΩΕΣ…”
MAGAZ!NE: ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ! 